حمله داعش نشانه ظهور است؟

داعش پس از سوريه حالا به عراق رفته است ايا اين ناآرامي ها و جريان جديد از نشانه هاي ظهور مي باشد؟ داعشوقتي به نيمه شعبان نزديك ميشويم اجتماع ما رنگ و بوي ديگري ميگيرد، جنب و جوشي ايجاد ميشود و گويا جامعه با نگاهي تازه به ياد امام زمان عليه السلام مي‌افتد. اما اگر كمي در فرهنگ ديني تشيع دقت كنيم گويا مقوله انتظار و فرج بحثي است كه بايد در تار و پود جامعه شيعي تنيده باشد، و افراد روزانه و يا هفتگي متذكر به مباحث مهدويت و وجود مقدس امام زمان عليه السلام باشند. ولي آنچه ديده ميشود تذكري ساليانه در پيش اقراد است آن هم به خاطر چند چراغاني و پخش شربت و شيريتي در سطح شهر . اما آيا واقعا بايد اين گونه باشد؟نكته جالب در اينجاست كه قديميها بيشتر متذكر اين موضوع بودند اما جامع امروز ما با وجود رسانه ها كمتر متذكر اين داستان هستند، در حاليكه اگر در برخي روايات جستجو كنيم و به سراغ علايم ظهور برويم اين واقعيت كاملا عجيب به نظر مي آيد. زيرا گويا جامعه امروز ما بسيار نزديكتر به ظهور است تا جامعه ديروز، و فضاي اجتماعي، فرهنگي كه روايات از علايم ظهور ارايه ميدهند بسيار شبيه به دوران ماست.ما را چه شده كه با اين همه قراين كمتر به ياد امام زمان خويش هستيم. چطور است كه گذشتگان ما كه اين تحولات عجيب اجتماعي را نديده بودند بيشتر متذكر امام زمان خويش بودند و بيشتر ظهور را نزديك مي‌دانستند، اما ما امروزه با ديدن اينهمه تحولات اجتماعي عجيبي كه مشابه آن در روايات آماده است، ظهور را نزديك نمي‌دانيم و تنها با ديدن چند چراغاني و شربت و شيريني به ياد حضرتش مي‌افتيم!كافي است به برخي اخبار داخلي و خارجي دقت كنيم. اين روزها بسيار صحبت از اتفاقاتي است كه در عراق و سوريه در حال افتادن است. جناياتي كه توسط گروه هاي افراطي چون داعش در سوريه و امروزه در شهرها و استانهاي شمالي عراق مانند موصل و الانبار در حال اتفاق است. گاهي اين اخبار را تنها ميشنويم و گاهي هم ميشنويم و تحليل ميكنيم. اما فارغ از اينكه نتيجه اين تحليلها نشان از دخالت امريكايييها باشد يا نباشد، واقعيتي ديگر را متذكر ميشود. اتفاقاتي در حال افتادن هستند، كه در روايات ما به آنها اشاره هايي مشابه شده، كه اگر اين چنين شد منتظر ظهور باشيد.امام صادق ع فرمودند: پيش از ظهور قائم عليه السلام پنج نشانه حتمى است: خروج يمانى و سُفيانى، صيحه آسمانى، قتل نفس زكيّه، و فرو رفتن در بيابان. و يا در جايي ديگر داريم كه وقتى سفيانى با پيروزيهاى متعدد در دمشق مستقر شد سپاهى را بسوى عراق گسيل مى دارد آنها وارد سرزمين بابل مى‌شوند[1] و... و يا اميرمومنان در خطبه اي كه براي اهل بصره خواندند، درباره وقايع ظهور مي فرمايند: ... و يجري علي الموصل قتال شديد يحل بها ثم ينزل الي السفياني.. و اما موصل فتهلك أهلها من الجوع و الغلاء (و در موصل جنگ شديدي صورت ميگيرد .... اما موصل كه اهل آن از گرسنگي و گراني هلاك ميشوند ...)[2]فارغ از اينكه آيا داعش همان لشكر سفياني هست يا خير و آيا جنگهاي اخير اين گروه در موصل همان پيش بيني اميرالمومنان عليه السلام است -كه البته نبايد به صورت قطعي چنين حرفي را زد- اما آيا ما با شنيدن چنين اخباري متذكر وجود امام زمان عليه السلام و احتمال نزديكي ظهور شده‌ايم؟و يا در جاي ديگري امام صادق عليه السلام در روايتي به 119 نشانه و علامت از علايم ظهور اشاره مى‌كنند كه در اينجا به برخي از نشانه هاي فرهنگي و اجتماعي آن اشاره مى نماييم:و ديدى كه نوجوانان پسر همان كنند كه زنان مى كنند وديدى كه مردان به مردان و زنان به زنان اكتفا كنند و ديدى كه بچه ها به بزرگان احترام نمى گذارند و ديدى كه عقوق پدر و مادر رواج دارد و فرزندان هيچ احترامى براى آنها قائل نيستند بلكه نزد فرزند از همه بدترند و ديدى كه پسر به پدرش نسبت دروغ بدهد و پدر و مادرش را نفرين كند و از مرگشان شاد گرددو ديدى كه مردم مانند حيوانات در انظار يكديگر عمل جنسى بجا آورند و كسى از ترس مردم از آن جلوگيرى نمى كند و ديدى كه شنيدن سخن حق بر مردم سنگين است ولى شنيدن باطل برايشان آسان است ....اما آيا اين نشانه هاي اجتماعي ما را به ياد حضرت انداخت و ما را متذكر به نزديكي ظهور كرد؟چقدر در اجتماع چهرهاي پسران جواني را ديديم كه با آرايش و تغيير چهره مردانه خود، خويش را به زنان مشابه كردند؟ چقدر ديديم كه آوازه همجنسگرايان در دنيا بلند شده و براي خود به دنبال حقوق و اظهار وجود و تشكبلات و انجمنها هستند و در جامعه خودمان نيز ميبينيم كه صداي اين افراد اندك اندك، بلند و بلندتر مي‌شود؟چفدر ديديم و شنيديم كه فرزندان در برابر والدين خود ايستاده و به آنها بي احترامي ميكنند؟ چقدر كارشناس در رسانه ها ديديم كه درباره مشكلات والدين و فرزندان صحبت مي‌كنند و متذكر ميشوند كه قبلا اين مشكلات خانوادگي و بي‌حرمتي‌ها نبوده است؟مگر در همين چند روز اخير در خبرها نخوانيديم و نشنيديم كه خواننده‌اي ايراني در كنسرت خود در جلوي تماشاگران عريان شده و بدين كار خود افتخار ميكند و بي‌بي‌سي و ديگر رسانه‌ها نيز ميزگرد قرار مي‌دهند كه آيا كار اين شخص خوب بوده يا بد؟ و نديديم در صفحات اجتماعي و فضاي مجازي چقدر از او حمايت مي‌كنند؟ نديديم مردمي را كه در جريان اين عمل بسيار ناپسند قرار مي‌گيرند و آنچنان به راحتي با اين عمل برخورد ميكنند كه گويا هيج اتفاقي نيفتاده است؟ما امروزه به كمك رسانه‌ها و وسايل ارتباط جمعي هر روزه بيشتر و بيشتر در جريان اين تحولات سياسي، اجتماعي، فرهنگي قرار مي‌گيريم. اما چندبار متذكر ميشويم كه اينها يعني ظهور نزديك است؟ قطعا وقت ظهور آن حضرت براى هيچ كس جز خداوند متعال معلوم نيست و كسانى كه وقت ظهور را تعيين مى‌كنند، دروغگو شمرده شده اند. به عبارتي در فرهنگ شيعي كساني كه وقت خاصي را براي ظهور آن حضرت مشخص مي‌كنند، «وقاتون» خوانده شده‌اند و مكرراً دستور به تكذيب آنان داده‌اند؛ اما ميتوانيم بگوييم كه بدون آنكه بتوان زماني را براي ظهور آن حضرت مشخص كرد، تنها مي‌توان گفت كه بر اساس قرائن خصوصا قرائن اجتماعي‌اي كه، البته نميتوان به طور كامل بر روايات تطبيق داد اما مشابهت بسياري دارد، زمان ظهور آن حضرت نزديك است.اما ما را چه شده است كه با اين همه قراين كمتر به ياد امام زمان خويش هستيم. چطور است كه گذشتگان ما كه اين تحولات عجيب اجتماعي را نديده بودند بيشتر متذكر امام زمان خويش بودند و بيشتر ظهور را نزديك مي‌دانستند، اما ما امروزه با ديدن اينهمه تحولات اجتماعي عجيبي كه مشابهه آن در روايات آماده است، ظهور را نزديك نمي‌دانيم و تنها با ديدن چند چراغاني و شربت و شيريني به ياد حضرتش مي‌افتيم! نكند مصداق قسمت اول اين عبارت شده‌ايم كه إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدا وَ نَرَاهُ قَرِيبا (آنها ظهور را دور مي بينند و ما نزديك). در حاليكه ما بايد آناني باشيم كه ظهور را نزديك ببينيم. نكند آن ايماني كه در گذشتگان ما بود ديگر از وجود ما رخت بر بسته و رفته است؟پي نوشت:[1] بحارالانوار، ج 52، ص 186.[2] الزام الناصب ج2 ص149

(0) نظر

دسته ها :

پنج شنبه 1393/3/22 10:20

قالب وبلاگ

حديث تصادفي